Na dzisiejszym seminarium mojego ulubionego Hermanna Haarmanna omawialiśmy dromologię Paula Virilio. Na początku zajęć okazało się, że niemal każdy przeczytał inny tekst tego francuskiego postmodernisty. Dla profesora Haarmanna nie stanowiło to problemu: „To jest właśnie piękne w postmodernizmie, drodzy Państwo. Zupełnie nieważne, jaki tekst się przeczyta – i tak będzie się w temacie.”
🙂
a znasz to?
http://www.elsewhere.org/pomo
Krynica madrosci i jasnosc wywodu. 🙂 Gdy Andruchowicz pisal mowy w „Perwersji”, to chyba tez korzystal z jakiegos podobnego generatora. 🙂
…;-)
o co tu chodzi?